Poziom pierwszy

" No tak, jasne! Będą mnie ignorować!" Naerys z jednej strony chciała wypełnić misję, a z drugiej nie pozostawiać promu zagrożonego. No cóż, to był trudny wybór. Przez chwilę zastanawiała się, co powinna zrobić. " No dobra, pięć minut nas nie zbawi." Przełączyła głośnik z powrotem na radio.
- Są małe trudności na promie. Zaczekajcie na mnie, ale nie wdawajcie się na razie w walkę.- zarządziła żołnierzom. Wylądowała i zsunęła się że statku. Weszła w mgłę.

Żołnierze byli skofundowani... Uruchomianie, unieruchamianie silników, zmiana planów.. No ale skoro generał powierzył jrj dowództwo... Podążyli za adiutant

- Zostańcie przy statkach. Tylko sprawę coś, za jakieś pięć minut wrócę. Potem lećcie beze mnie i trzymajcie się planu.- rozkazała Naerys. Czterech mężczyzn wróciło do statków. Dziewczyna zagłębiła się w mgłę, wyciągnęła też nóż do rzucania. Ostrożnie szła do przodu rozglądając się uważnie dookoła.

*ciężkie uderzenie metalu z twojej prawej.....*

Dziewczyna szybko odwróciła się w stronę z której dobiegł odgłos i bezszelestnie zaczęła iść w tamtym kierunku.

Mgła powoli opada, Nae jest w stanie zobaczyć niewyraźny zarys postaci, zdecydowanie męskiej, czekającej ataku. W jego postawie jest coś z dzikiego zwierzęcia, niebezpiecznego... Ze względu na jej elfi, wyczulony wzrok i słuch widzi jego, gdy on nie widzi jej. Idealna pozycje atakującego.

Naerys musiała szybko podsumować wszystkie swoje przypuszczenia dotyczące mężczyzny. Z jednej strony mógł być kimś z promu, który zaniepokoił się mgłą, z drugiej jednak możliwe, że był szpiegiem lub zdrajcą. Stwierdziła, że unieruchomi go nie robiąc mu krzywdy. Nawet jeśli okazałoby się, ze jednak jest z Międzyplanetarnej Armii, to nic mu nie zrobi, jedynie unieruchomi. Na szczęście jej nie widział, skoczyła więc szybko przewracając go na ziemię.

- Co do jasnej cholery? - sapnął po chwili przewrócony. Jednak Naerys nie mogła zobaczyć jego twarzy, w dalszym ciągu.

- Kim ty jesteś? - odezwała się dziewczyna. Zorientowała się, że prawdopodobnie powaliła jednego ze swoich ludzi.

- A2480, wersja testowana, opracowana - powiedział bezbarwnie i mimo że teoretycznie nogi i korpus miał unieruchomiony, zamknął nadgarstki Nae w żelaznym uścisku.

No tak, jasne było, że to szpieg Servian. Dziewczyna spróbowała wyrwać się z jego żelaznego uścisku. Nic z tego.

- A więc - zacisk zaczął się wzmacniać - powiesz mi jaki są plany... -
- Pani adiutant! - to zdecydowanie był głos kogoś z zespołu który na szybko zorganizowano. - Gdzie pani jest? Te ścierwa uciekły!

- Nic ci nie powiem. Mnie tak łatwo nie zmusisz do gadania.- odpowiedziała Naerys przez zaciśnięte zęby.- Tu jestem!

*Tupot ciężkich butów, wielu stóp*
- Jakie są plany Oddziałów względem Servian - zapytał jakby nie słysząc ani kroków, ani słów Naerys.

- Nie słyszałeś? Nic ci nie powiem. Ktoś taki jak ty nie jest w stanie niczego ze mnie wyciągnąć.- odpowiedziała mu chłodno pół-elfka.

- To może inaczej... -zaczął i sięgnał po coś co miał za pasem.
Biorąc pod uwagę że był to najlepszy i najbardziej skuteczny elektronom (urządzenie kopiące prądem, może działać jak paralizator, wykorzystywane jako narzędzie tortur - przyp. Admin) Na jego twarzy powinna kwitnąć radość z przewagi, wyższości, ale nie. Spokój, trochę Znudzenia to to jedyne uczucia które okazywał, a jakie miał?

-Możesz mi robić co zechcesz, i tak nic ci nie powiem śmieciu- odrzekła dziewczyna. No to nieźle się wkopała, oby tylko pomoc przyszła jak najszybciej. Spróbowała się ponownie wyswobodzić, ale było to awykonalne, bo Servianin przyciskał ją całym ciałem do ziemi.

- Zdychaj maszyno! - krzyknął ktoś. Oczy napastnika mignęły błękitem i zgasły. Usta ułożyły się w lekki uśmiech.
- Misja prze.... - głos nienaturalnie się zniżył aż w końcu ucichł. Najbardziej nieprawdopodobne było to że uścisk nie zelżał, wręcz przeciwnie! Jeszcze się wzmocnił.

Cholera! Jeszcze chwila i zmiażdży mi nadgarstki- pomyślała Naerys. Spróbowała przesunąć jego ciało i zrzucić je z siebie, ale się nie ruszyło.

- Pani adiutant, ocaliliśmy brata Alca! Był jedynym który tu został!
- Nie pomóc pani? - zapytał tan na którego wskazali, trzymał w ręce ostrą blachę, teraz powyginaną od uderzenia.

- Bardzo chętnie skorzystam z pomocy, bo on- wskazała głową Serviana- najwyraźniej nie ma żadnego zamiaru się ruszyć. A tak poza tym to dzięki.- odpowiedziała im.

Ktoś znalazł klucz francuski, ktoś inny nożyce do metau. jednym słowem, przy drobnym wysiłku uda się pozbyć uścisku rąk mężczyzny.

----------
Czego chcesz użyć?:
nożyce do metalu
klucz francuski
młotek
piłka do metalu
obcęgi

Klucz francuski zdecydowanie

Chwila pracy przy użyciu ponadprzeciętnie wytrzymałego narzędzia (ci technicy są niesamowici że takie rzeczy opracowują!) i nadgarstki pół elfki są wolne.
-Lepiej chodźmy stąd, kto wie gdzie ta zaraza polazła... -proponuje jeden z mężczyzn, te który znalazł młotek i obcęgi.

-Dzięki. Otóż to, nie wiemy, gdzie oni poleźli i czy jest ich więcej na promie. Sprawdzę to. Ach, i niech jeden z was wyśle wiadomość do generała z informacją dotyczącą aktualnych wydarzeń oraz prośbą o zostanie przez chwilę na Urakorze.- wydała rozkaz adiutant, po czym poszła po kolei sprawdzać wszystkie piętra.