Poziom drugi

- Mam tam zejść sam? Do Servian... Adiutancie, nie wydaje mi się ze to dobry pomysł... To jak pchać rękę w gniazdo szerszeni... Jedyna szansa spełnić ich warunki... Ewentualnie - odchrząknął - Odbić - dokończył szeptem.

- Dobra, w takim razie gdy my będziemy podkładać ładunki, jeśli nam się oczywiście uda, ty pobiegniesz i poszukasz brata. Ale będziecie mieli tylko dziesięć minut na ucieczkę, więc musicie się pospieszyć. Gdybyś go ie znalazł, to leć razem z pozostałymi.- odpowiedziała mu dziewczyna.

- Pożyjemy zobaczymy - mruknął z wymuszonym uśmiechem. Ktoś znów klepnął go w ramię.
- Będzie dobrze, stary!

- Posłuchaj, jak go nie znajdziesz, to poinformuj mnie o tym, to ja się tym zajmę, okey? Inaczej nie możemy, najważniejsze to podłożyć ładunki.- odpowiedziała mu adiutant.

- Ta jest.... - potwierdzili wszyscy.

Grupka weszła ostrożnie na piętro.
- Niech ktoś wyśle tę wiadomość do generała.- rozkazała szeptem Naerys.- Reszta się rozdziela i przeszukujemy wszystkie pomieszczenia.- dodała.

Rozkazy zostaja wykonane.
- Pani adiutant, a jak wrócą? Albo wci00ąż tam są?

-Obstawcie wyjścia. Pewnie nie zdążyli wejść wyżej, wolę ich zatrzymać tutaj niż potem oczyszczać cały prom.- odezwała się dziewczyna w odpowiedzi.

Twój rozkaz jest wykonany.
co robisz teraz?

Pisz może trochę mniej sztywnie
Nagle trzej mężczyźni zanieśli się kaszlem. Zatrzymali się w pół kroku i zgięli w pół za jego sprawą. Za chwilę do kaszlących doszło jeszcze kilka osób, żołnierze zaczęli teraz klękać na podłodze, a ci, którzy próbowali wstać, zaczynali się zataczać.
- Oni wszyscy są zarażeni...- wyszeptała stłumionym głosem pół-elfka. Przypomniała sobie o chorobie, której objawy były bardzo podobne do tych, ale ona podobno została wytępiona. W dalszym jej przebiegu człowiek dostawał bólu głowy, osłabienia, wysokiej gorączki, odwadniał się, następnie zaczynał majaczyć, miał nudności, aż w końcu wyczerpany organizm nie miał siły a walkę z chorobą i poddawał się. Nae zaczęła szukać wzrokiem łącza z mostkiem, podbiegła do niego i połączyła się z dowództwem. Zarządziła całkowite odcięcie promu od poziomu drugiego i pierwszego, zakazała wydawać pozwolenia na lądowanie na poziomie pierwszym komukolwiek.

Ziemia pod stopami boguducha winnych żołnierzy zatrzęsła się. A zaraz potem niesamowity szum, hałas zasysanie... Wszystko dobiegało z poziomu pierwszego. Za równo nieziemsko wysokie skrzypienia jak i niskie odgłosy wibracji...
Ktoś wysadzili fragment statku...

"No to pięknie. Nie dość, że zaatakowali nas Servianie i rozprzestrzenili wirusa, to jeszcze wysadzili kawałek promu. Gorzej już chyba być nie może." myślała rozgoryczona Naerys. Podeszła do włazu na poziom pierwszy i zamknęła go. Poszła potem po apteczkę, aby jakoś załagodzić kolejne objawy choroby, które już zaczynały się pojawiać.

Nathaniel nie miał w zwyczaju wykonywać poleceń. Wyjatki to rozkazy, ale takowy może być wydany jedynie przez wyższego stoniem... Nietrudno było przewidzieć, że Nath przyleci na prom niezwłoczni
Nie dostałby się tam raczej - wejścia zostały zamknięte, a komunikatora nie miał, gdyż Richard użył i jego do naprawy statku. dwoją drogą jeszcze chwila i Key rozmontowałby kończyny z Hildzi byleby naprawić ,,Swoje Maleństwo". Jednak chyba na szczęście, promie ziała gigantyczna dziura, przez którą wlecieli. Generał odnotował w pamięci by zbić za to adiutanta.

Naerys myślała tylko o tym, aby jak najbardziej załagodzić przebieg choroby. Kilka osób zaczęło już gorączkować, adiutant starała się zrobić wszystko, aby tylko zbić gorączkę, jednak niewiele to dawało. Potrzebne było antidotum, nie tylko te lekarstwa, które miała do dyspozycji. Namoczyła materiał wodą i uklękła przy jednym z mężczyzn, przykładając mu kompres do rozpalonego czoła i podtykając mu do ust kubek z wodą.

Załoga wylądowała (dzięki wielkiej dziurze w statku, której to Nathaniel szybko nie zapomni!). Założywszy odpowiedznie do tego celu skafandry wyszli ze statku.
- To może tak.... Co tu się stało? - zapytała Hilda rozglądając się w koło.
- MOJE STANOWISKO!!! - zawył Key.
- Nie dajmy się zwariować - mruknął Nathaniel. - Dobra, drużyna, idziemy piętro wyżej, Bóg jeden wie co tu się jeszcze może wydarzyć...

Z chwili na chwilę było coraz gorzej. Naerys jako jedyna (dzięki krwi elfów) nie zaraziła się tą chorobą, dlatego zajmowała się chorymi. Niewiele mogła jednak zdziałać, nie była w stanie zajmować się wszystkimi naraz. Udało jej się jedynie trochę zbić gorączkę dwóm-trzem osobom oraz zapobiec dalszemu rozwojowi choroby reszcie, na razie wszyscy leżeli na zaimprowizowanych posłaniach. Dziewczyna robiła co tylko mogła, aby jak najdłużej nie dopuścić do dalszego rozwoju wirusa. Była tak zajęta, że nie zauważyła, gdy trzy osoby weszły na piętro, zorientowała się dopiero wtedy, gdy generał dopadł do niej i odwrócił.

-Co... Stało... Się.... Z... Promem....? -zapytał siląc się na spokój.
- Hej... Spokojnie... - mruknęła Hilda łapiąc go za ramię.
- Uspokajaj lepiej Key'a - polecił generał krótko.
Wyżej wspomniany był delikatnei mówiąc załamany znizczeniem swego stanowiska pracy.

- Co... co wy tu robicie?! Przecież prosiłam, żebyście zostali jeszcze przez chwilę na Urakorze!!!- zdziwiła się i przeraziła Naerys. Wiedziała co ją teraz czeka za niedopilnowanie okolic promu, i bynajmniej nie była to przyjemna perspektywa. Ale co miała zrobić? Działa Servian nie dało się wykryć, a szpiedzy trafili tu nie wiadomo skąd, ostatnimi czasy nikt na promie nie lądował.
- Servianie... zaatakowali nas. Użyli nowej broni, która spowodowała reakcję jądrową na antymaterii, nie mogliśmy jej wykryć przed wystrzeleniem pocisku. Luna jest ranna, leży w szpitalu.- Poczuła, jak Nathaniel wzmacnia uścisk na jej ramieniu.- Potem zaatakowały statki wroga, jednak po jakimś czasie zostawili nas w spokoju, no, może nie do końca. Rozprzestrzenili wirusa, wszyscy ci żołnierze są zarażeni. Zamknęłam dostęp do promu, nikt inny oprócz nas się nie zarazi. Dlaczego wy do cholery przylecieliście!?- dziewczyna załamała się. Czuła bezsilność. Nie mogła prawie nic zrobić, by pomóc zarażonym. Nie mogła polecieć, aby poszukać antidotum, bo wtedy zaraziłaby pewnie innych ludzi, których napotka. Uspokoiła się i spoważniała na tyle, na ile mogła. Była przemęczona. Wiedziała, że się nie zarazi, jednak co do trójki stojącej przed nią nie była pewna. A dokładniej do dwójki, bo Hilda jako cyborg była na wirusy biologiczne odporna. Czemu oni nie mieli masek? Może się jeszcze nie zarazili, ale wątpiła w to.
- To wszystko. A teraz błagam was, załóżcie jak najszybciej maski przeciwgazowe, może jeszcze nie jest za późno...

Nathaniel zakszlał.
- Jak to zaatakowali!?! Macie pojęcie w co ten prom jest wyposarzony?! Macie pojęcie ile kosztował?! - krzyczał. - Dowództwo nie puści nam tego płazem!!! Rozumiecie, adiutancie?! Wysadzili nam kawał promu! - zakaszlał znowu. - I nic mnei nei obchodzi jakaś choroba - tak czysiak roznosi się droga kropelkową i ja i Key jesteśmy już zarażeni! I ... - teraz rozkaszlał sie na dobre. Hilda poklepała go po plecach.

Dziewczyna podniosła głowę patrząc z uwagą na Nathaniela.
- Tobie n i c nie zrobią. Nie będą mieli powodu na karanie kogokolwiek z was. Nie będą mieli za co. C i e b i e tu nie było, gdy oni zaatakowali. Nie t y kierowałeś wtedy promem.- Powiedziała dobitnym głosem i uśmiechnęła się.- A teraz, Hilda, pomożesz mi z chorymi? Tam, po prawej leży apteczka, zajmij się zarażonymi. Ja w tym czasie przygotuję posłania dla generała i Richarda. Jakby czegoś brakowało, to gdzieś w tym pomieszczeniu po lewej jest jeszcze kilka zestawów z lekami.- Spoważniała. Wiedziała co ją czeka w związku że swoją decyzją. Teraz najważniejsze było dla niej wyleczenie tych ludzi. Ułożyła dwa nowe posłania i położyła na nich dwóch mężczyzn, po czym dołączyła do Hildy przy opiekowaniu się chorymi.

- Nie było m n i e tu? I w y myślicie że to wystarczy? Tak adiutancie?! wybaczcie - zakaszlał mocno - ale podczas mojej, generała, nieobecności wciąż do mnie należy dbanie o wszystkich szanownych pasażerów bezpieczeństwo, a także o sam prom, który w zaufaniu świętej pamięci poprzedniego generała został powierzony w moją, nie Waszą opiekę! - krzyknął w końcu.
Następnie, spokojnym, jakby nigdy nic, krokiem podszedł do posłania które mu przygotowano. Usiadł.

- Jednakże podczas swojej nieobecności przekazał mi pan dowództwo, co jest równoznaczne z objęciem przeze mnie odpowiedzialności za statek i jego załogę. Czy pan był w stanie c o k o l w i e k zrobić będąc na Urakorze? Otóż właśnie: nie. Za to ja byłam, a dopuściłam do ataku i zniszczenia części statku. W tym wypadku tylko ja zawiniłam. Więc proszę się przestać brać winę na siebie, bo nie miał pan żadnego wpływu na wypadki na promie.- " Jego organizm niesamowicie dobrze funkcjonuje, opiera się chorobie jak gdyby nigdy nic. Za to z innymi jest coraz gorzej. Jeśli czegoś nie zrobimy..." pomyślała Naerys. Trochę zaskoczył ją nagły wybuch generała.
W końcu podjęła decyzję. Odciągnęła na chwilę Hildę.
- Hilda, posłuchaj. Żołnierze za długo nie wytrzymają na tych lekarstwach, potrzebne jest nam antidotum. Mamy dwie możliwości. Albo jedna z nas poleci i go poszuka, albo łączymy się z Bazą Laboratoryjną i prosimy o znalezienie leku i dostarczenie go nam.- wytłumaczyła przyciszonym głosem pół-elfka.

- Możesz po to pójść... Inaczej on dalej będzie sie wściekał - mruknęła Hilda.
- Czy ty kiedykolwiek byłaś na Ziemi? organizacja jest robiona zgodnie z zasadami TAM panującymi! - Nathaniel się nie uspokajał.

Dziewczyna zerknęła przez ramię na Nathaniela.
- Chyba masz rację, nic tu po mnie. Pamiętasz może, co było składnikami tego antidotum? Mi się tylko przypomina tylko rtęć, żywokost lekarski, głóg dwuszyjkowy i łopian.

- Pff... Niestety nie... Ja działam bardziej na ciele... Operacje i te sprawy... W końcu specjalizacja sanitarialna.