Poziom dziesiąty

Znajduje się tu gabinet Generała promu. Są tu też stanowiska dla adiutantów. Pomieszczenie jest wyposażone starymi meblami, często obitymi w skórę. Na półkach licznie znajdują się książki. Przy obszernym biurku Nathaniela (zrobionym z lakierowanego, ciemnego i solidnego drewna, posiadającym liczne zdobienia) mieszczą się 3 komputery i 2 laptopy, tak, Arctus często miewa tu urwanie głowy.
Biurka adiutantów często zawalone są stertami papierzysk, a stoły pokryte najróżniejszymi notatkami i wydrukami. Znajduję się tu coś na kształt stołu, jednak wyświetla on w trójwymiarze dowolne obrazy. często są to położenia różnych statków.
Znajduje się tu ekspres do kawy, głośniki, podłączenia do głośników i awaryjne systemy sterowania promem.

Dziewczyna wypadła z windy i przebiegła odległość dzielącą ją od drzwi gabinetu generała. W biegu otworzyła drzwi omal się nie przewracając, wpadła do środka.
-Generale, otrzymaliśmy odpowiedź, to bardzo pilne.

- Tak? - zapytał odrywając się od pracy i wstając. Taki już miał nawyk, gdy wchodził ktokolwiek, a w szczególności kobieta, on wstawał. Niektórzy dziwili się temu, niektórzy nawet żartowali, jednak nie robiło to wrażenia na generale.
Niebieskie oczy z uwagą lustrowały adiutanta.:
-Więc...?

Naerys zaczerpnęła tchu.
- Na Pyros dwóch pilotów zostało prawdopodobnie zabitych, a nasi szpiedzy odkryli, że w najbliższym czasie Servianie mają zamiar zaatakować obóz południowy. W takim wypadku generał sił naziemnych prosi o parę dodatkowych oddziałów.- Odpowiedziała dziewczyna nie spuszczając wzroku z generała

- Znowu zestrzelono im pilotów?! Jak tak dalej pójdzie to niebawem całe to powalone powstanie upadnie, a im nie zostanie ostatni myśliwiec!- zdenerwował się Nathaniel. Zaczął nerwowo chodzić po pokoju to w jedną, to w drugą stronę. - To oczywiste że wyślemy im te oddziały... Wyślijmy kogoś doświadczonego, kilka ghost'ów... Nie mogą tam zginąć...! - rzekł stając w końcu w miejscu. - Cóż, wyślemy ich, odpowiednio zaopatrzonych, z nadzieją że sobie poradzą. Trzeba by było zniszczyć stanowiska do ostrzału powietrznego... Będzie ciężko - skwitował.
Podszedł do komputera i cały czas nie siadając - w końcu Nearys stała - wykonał parę kliknięć myszą.
- Adiutancie, skontaktuj się proszę elektronicznie z poziomem drugim, spytaj czy czegoś potrzebują, potem wrzuć to w tabelę i wyślij do mnie. - nakazał.

- Tak jest.- odpowiedziała, po czym zajęła się wyznaczoną jej pracą. Po dziesięciu minutach przyszła odpowiedź.
- Niczego im nie potrzeba, wszystkiego jest pod dostatkiem- powiedziała odwracają się w stronę generała, po czym spojrzała znowu na monitor.
- Jednak, cóż, oni nie stracili żadnego myśliwca na Pyros. Zniknęli tylko ci dwaj piloci.- powiedziała po chwili namysłu.
- Co mam jeszcze zrobić?

Tuż po tym gdy Naerys skończyła swoją wypowiedź Luna wleciała do pokoju.
- Co się stało? - wypaliła z przerażeniem w głosie

- Niczego? Jacy samowystarczalni! - warknął pod nosem. Był zły. - A ci piloci, wiesz w jakich okolicznościach zginęli? Może zapili się w barze? - zaproponował ze złością. - Albo dezerterowali dla jakichś panienek?! Za to kara się śmiercią... - dodał pod nosem. - Ale to się zdarza, oczywiście! - denerwował się.
- Tak, właśnie, mała masakra, giną żołnierze, sama rozumiesz - uspokajał się powoli.

- Zapili się jak ty w barze na piętrze ósmym- zakpiła z niego dziewczyna- Chodzi właśnie o to, że nikt nie wie, co się z nimi stało. A poza tym, coś ty taki nerwowy? Poza tym, przecież wczoraj przyjęliśmy dostawę wszystkich niezbędnych i zbędnych rzeczy, jak na przykład twoją ulubioną wódkę. Jeśli to oczywiście można nazwać jadalnym, według mnie, to to jest trujące, jak możesz wlewać w siebie to świństwo?!- Zdenerwowała się już Naerys zmieniając temat.

Ej, a przysłali mój nowy komplet sztyletów i butelkę brandy?

- Ja nerwowy? Wódka nie truje, ja się nią hartuję. - mruknął z uśmiechem. - Więcej upojenia alkoholowego więcej wspomnień. Więcej wspomnień z pięknymi, młodymi i ponętnymi kobietami, adiutancie, wiesz? - dodał ze złośliwym uśmiechem odgarniając włosy z czoła.

- Zamknij się, Arctus- odpowiedziała dziewczyna- A tak w ogóle, to co to za dziewczęta? Przecież wiesz, że jeśli któraś przez ciebie zajdzie w ciążę to zostaniesz wydalony z wojska.

Ktoś tu jest zazdrosny?!!!

- Ja uważam, porządny partner ze mnie, dzieci nie robię - oznajmił uśmiechając się szerzej. - Przynajmniej na razie, adiutancie. - dodał. - Ale czemu tak się złościsz czy to zazdrość? Chyba kochana Luna ma rację... Nieprawdaż?

- A od kiedy ja jestem kochana?

- Od kiedy stajesz po mojej stronie.

- Złoszczę się, ponieważ generał, który powinien być wzorem do naśladowania, przynajmniej co tydzień upija się tanią wódką, po czym daje wielkie popisy na oczach połowy armii! - Wściekła już Naerys stwierdziła, że nie ma sensu dłużej tu siedzieć. Cały czas patrząc siedzącemu za biurkiem Nathanielowi w oczy błyskawicznie wyjęła zza pasa sztylet i wbiła go w drewno pomiędzy palcami generała, nie odwróciwszy nawet na chwilę wzroku.
- A więc pytam się jeszcze raz, coś jeszcze muszę zrobić, czy mogę już iść?

- Możecie odejść, adiutancie - powiedział autentycznie przestraszony czyżby nie rozumiała żartu? Czyżby nie wiedziała że wszyscy którzy tu służą i tak znają go od nastoletniego młokosa i opinie już i tak sobie o nim wyrobili? Nie miał pojęcia, jednak widząc Nearys w tym stanie wolał już bardziej jej nie złościć. Otworzył komodę i zaczął szukać czekolady.

- W takim razie odmeldowuję się.- to mówiąc wyszła z sali energicznym krokiem trzaskając za sobą drzwiami i zostawiając sztylet wbity w drewno. Była autentycznie wściekła, postanowiła wrócić do przerwanych ćwiczeń.
Nie wiedziała, jak będzie potem w stanie mieć jeszcze nocny patrol, jednak jakoś da radę. Stwierdziła że gdy tylko będzie cisza nocna zacznie kontrolować wszystkie piętra, zaczynając od 10.

Po skończonym treningu wróciła z powrotem na piętro 10. Obeszła całe piętro, pod koniec zatrzymując się przy swoim biurku. Zauważyła kartkę, która leżała na środku stołu, wzięła ją. Dowiedziała się z niej, że generał kazał jej jeszcze uporządkować chronologicznie wszystkie raporty, które znajdują się na jej komputerze. Zajęło jej to kolejne 45 minut. Była godzina 23.00. Wyszła z sali i skierowała się di windy, aby pojechać na kolejne, 9 piętro.

Nathaniel wyszedł z kapsuły. Jak on nie cierpiał tych rozmów z innymi generałami! Byli tak męczący, a cała kapsuła hologramowa przyprawiała go nie od dziś o mdłości.
Pierwszą rzeczą którą zrobił bylo oczywiście sprawdzenie podręcznego informatora.
- Jasna cholera! - za tymi słowami poleciało jeszcze kilka innych wiązanek, dużo mniej cenzuralnych. Arctus szybko sprawdził kilka najpotrzebniejszych informacji, w tym, obecny spis hospitalizowanych. Pędem ruszył do windy, w biegu luzując niewygodny mundur wyjściowy.

-TAJNE- Raport z dnia 6 listopada 2962 -TAJNE-

Poziom zagrożenia sytuacji: wysoki
Straty w ludziach: _ b-r-a-k_
Straty w dobrach materialnych M.A.: _ b-r-a-k_
Jednostki hospitalizowane: 2

Opis zajścia:

--/<>/--

Zeszłej nocy, na naszym statku wykryto wrogą jednostkę szpiegującą. Należała ona do ruchu Servian, była prototypem nowej generacji Servian.

--/<>/--

Wroga jednostka została zauważona na piątym poziomie. Nasz szpieg, Sen (Servianin, prototyp pierwszej generacji), śledził ją i odkrył urządzenei obliczeniowe przenośne na którym zapisywano ściśle tajne informacje o Międzyplanetarnej Armii.

--/<>/--

Doszło do konfrontacji fizycznej między wrogą jednostką, a Servianinem, Snem. W jej wyniku obcy szpieg wziął jako zakładniczkę pracownicę laboratorium. Przy pomocy adiutant Naerys Selorn udało się uratować pracownicę i unieszkodliwić wroga.

--/<>/--

W czasie tych wydarzeń, ja, niżej podpisany Generał Nathaniel Arctus odbywałem konferencję w kapsule hologramowej. Nie miałem szans zareagować ze względu na program kapsuły.

Nathaniel usiadł i czekał na przybycie szpiega.

Dotarł na odpowiedni poziom i spokojnym krokiem wkroczył do gabinetu Nathaniela. Zasalutował mówiąc:
- Melduje się na rozkaz Sir! - Nie wiedział o co może chodzić. Filmik z całego zdarzenia? A może co innego. Miał się stawić do gabinetu i wypełnił rozkaz, teraz czekać na dalsze instrukcje.

- W jakim stanie jest twoja naprawa? - zapytał od razu.
Nie lubił walić do ludzi prosto z mostu, jednak musiał wiedzieć już teraz, co ma robić dalej, dostał rozkaz z góry, musiał tylko wprowadzić go w życie.